Kalbe dokun

KİTAP KURDU Geçen gün ... Nöbetlerden bir gün ... Şimdi beni tanımayanlarınız olabilir . Epilepsi nöbeti değil , tam techizat asker nöbeti de değil , sağlık memuru olmam dolayısıyla röntgen nöbeti bizimkisi . Normalde anneleri ya da babaları hastane koridorlarında beklerken çocukları oyalansın diye  cep telefonu ya da tablet verirler .Ayıptır söylemesi bende öyleyimdir . Ama bir çocuk vardı ki her zaman ki gördüğüm manzara değildi . 9 yaşlarda bir hastam koridorda film çektirmek için babasıyla bekliyordu . Beklerken boş oturmuyor , iki eliyle sımsıkı tuttuğu 120 .baskısı 'nı yapmış Şeker Portakalı isimli kitabı okuyordu . Heyecanla , merakla okuduğu , kara çerçeveli gözlüklerinin altındaki göz bebeklerinin fıldır fıldır dönmesinden belliydi . Ben röntgen çekmek için çağırdığımda çocuk hastam , kitabını kapatırken işaret parmağını da kaldığı yere kıstırdı . Bir eliyle kitabını diğer eliyle babasının elinden tuttu , röntgen odasına girdiler . Çocuk ilk defa röntgen çektirmesi

YOLUNU KAYBEDEN GARİP Urfa 'dan bir arkadaşımla sohbet ediyorduk .Eskilerden yenilerden konuşurken erkeklerin olmassa olmazlarından askerlik anılarına geldi sıra . Kimi zaman hüzünlenerek kimi zaman gülerek başladı hikayesini anlatmaya ; - Ellerime kınalar yapılmıştı . Bizim oralarda askerlerin ellerine kına yapılır . Kurbanlık koyunların kınaları gibi . Gerekirse vatana kurban olmak için . Çanakkale hikayelerinden biliyorum . Sırtımıza kimimiz kırmızı tülbent kimimiz türk bayrağı bağlamıştık . Ben bırak askere gitmeyi ilk defa , yaşadığım ilçenin sınırları dışına çıkmanın heyecanı içindeydim . Duvulla zurnalar otogarın gürültüsünü bastırmaya başladı . Halay başı elinde mendili sallamaya başlayınca kolkola girip halay çektik , kimi zaman Ankara havaları , kimi zaman erik dalıyla toprağın tozunu havalandırdık . İlerleyen saatlerde Mercedes marka 302 yanaştı yamacımıza upuzun klakson sesiyle . Az önce oynarken yüzünde gülücükler saçan anacığımın gözlerinden boncuk boncuk g