KİTAP KURDU
Geçen gün ... Nöbetlerden bir gün ... Şimdi beni tanımayanlarınız olabilir . Epilepsi nöbeti değil , tam techizat asker nöbeti de değil , sağlık memuru olmam dolayısıyla röntgen nöbeti bizimkisi .
Normalde anneleri ya da babaları hastane koridorlarında beklerken çocukları oyalansın diye cep telefonu ya da tablet verirler .Ayıptır söylemesi bende öyleyimdir . Ama bir çocuk vardı ki her zaman ki gördüğüm manzara değildi .
9 yaşlarda bir hastam koridorda film çektirmek için babasıyla bekliyordu . Beklerken boş oturmuyor , iki eliyle sımsıkı tuttuğu 120 .baskısı 'nı yapmış Şeker Portakalı isimli kitabı okuyordu . Heyecanla , merakla okuduğu , kara çerçeveli gözlüklerinin altındaki göz bebeklerinin fıldır fıldır dönmesinden belliydi .
Ben röntgen çekmek için çağırdığımda çocuk hastam , kitabını kapatırken işaret parmağını da kaldığı yere kıstırdı . Bir eliyle kitabını diğer eliyle babasının elinden tuttu , röntgen odasına girdiler . Çocuk ilk defa röntgen çektirmesinden sebep cihazları , monitörleri ve her tarafı meraklı gözleriyle süzdü .
Ben çocuğa döndüm " kitabını almam gerekiyor küçük bey . Onunla filmini çekemem " dedim yumuşak bir ses tonuyla .
Çocuk , dudaklarını büktü yay gibi kaşları gerildi " Olmaz , ayracım yok yerini kaybedersin sen " dedi sinirlenerek .
"Kaldığın sayfanın ucunu kıvırsak olmaz mı? " dedim .
"Olmaz canı acır "dedi kitabını göğsüne bastırarak .
Köşede gülümseyerek bekleyen babası hiç müdehale de bulunmadı . Oğluna çok güveniyordu ki sorununuzu aranızda halledin gibi bir tavrı vardı .
Masadan ilaç tanıtımı yapan röprözantların bıraktığı bloknottan bir adet aldım , ayraç olarak kullandım ve kitabını almama izin verdi .
Filmini çektikten sonra meraklı bakışlarla " Filmimi görebilirmiyim ? " dedi .
Ben de izin verdikten sonra uzman doktorun filme baktığı gibi baştan aşağı monitörde olan filmini süzdü .
Babasına döndü " Baba ! ben bundan hiç bir şey anlamadım , bana bunun kitabını alıyorsun içine yuva yapacağım " dedi .
Ben şaşkın bakışlarla babasına dönerek " Ne demek istiyor bu çocuk yaa" dedim .
Çocuğunun demek istediğini anlayan babası bana " Oğlum her kitaba gömüldüğünde , kitap kurdu ! yine hangi kitaba yuva yaptın ? diye sorarım " dedi .
Çocuk babasından bu soruyu her duyduğunda sevinirmiş .Yuva yaptığı kitabı anlatırmış .
Geçen gün ... Nöbetlerden bir gün ... Şimdi beni tanımayanlarınız olabilir . Epilepsi nöbeti değil , tam techizat asker nöbeti de değil , sağlık memuru olmam dolayısıyla röntgen nöbeti bizimkisi .
Normalde anneleri ya da babaları hastane koridorlarında beklerken çocukları oyalansın diye cep telefonu ya da tablet verirler .Ayıptır söylemesi bende öyleyimdir . Ama bir çocuk vardı ki her zaman ki gördüğüm manzara değildi .
9 yaşlarda bir hastam koridorda film çektirmek için babasıyla bekliyordu . Beklerken boş oturmuyor , iki eliyle sımsıkı tuttuğu 120 .baskısı 'nı yapmış Şeker Portakalı isimli kitabı okuyordu . Heyecanla , merakla okuduğu , kara çerçeveli gözlüklerinin altındaki göz bebeklerinin fıldır fıldır dönmesinden belliydi .
Ben röntgen çekmek için çağırdığımda çocuk hastam , kitabını kapatırken işaret parmağını da kaldığı yere kıstırdı . Bir eliyle kitabını diğer eliyle babasının elinden tuttu , röntgen odasına girdiler . Çocuk ilk defa röntgen çektirmesinden sebep cihazları , monitörleri ve her tarafı meraklı gözleriyle süzdü .
Ben çocuğa döndüm " kitabını almam gerekiyor küçük bey . Onunla filmini çekemem " dedim yumuşak bir ses tonuyla .
Çocuk , dudaklarını büktü yay gibi kaşları gerildi " Olmaz , ayracım yok yerini kaybedersin sen " dedi sinirlenerek .
"Kaldığın sayfanın ucunu kıvırsak olmaz mı? " dedim .
"Olmaz canı acır "dedi kitabını göğsüne bastırarak .
Köşede gülümseyerek bekleyen babası hiç müdehale de bulunmadı . Oğluna çok güveniyordu ki sorununuzu aranızda halledin gibi bir tavrı vardı .
Masadan ilaç tanıtımı yapan röprözantların bıraktığı bloknottan bir adet aldım , ayraç olarak kullandım ve kitabını almama izin verdi .
Filmini çektikten sonra meraklı bakışlarla " Filmimi görebilirmiyim ? " dedi .
Ben de izin verdikten sonra uzman doktorun filme baktığı gibi baştan aşağı monitörde olan filmini süzdü .
Babasına döndü " Baba ! ben bundan hiç bir şey anlamadım , bana bunun kitabını alıyorsun içine yuva yapacağım " dedi .
Ben şaşkın bakışlarla babasına dönerek " Ne demek istiyor bu çocuk yaa" dedim .
Çocuğunun demek istediğini anlayan babası bana " Oğlum her kitaba gömüldüğünde , kitap kurdu ! yine hangi kitaba yuva yaptın ? diye sorarım " dedi .
Çocuk babasından bu soruyu her duyduğunda sevinirmiş .Yuva yaptığı kitabı anlatırmış .
Yorumlar
Yorum Gönder