COVİDİSTANDA SAĞLIKÇI OLMAK
Bir corona dalgası geldi pir geldi . Savaşları , şehitleri , tsunamileri ,depremleri bile gölgede bıraktı .
Bilenleriniz bilir . Bir sağlıkçı olarak bazen yazıyorum . Hastanede hastalarla geçen hikayelerimi paylaştım bazı zaman .
Her sabah mesaiye giderken kendimi cepheye savaşa gider gibi hisseder oldum bu günlerde . Hele hastanenin içine girince artık mayın tarlasında yürür gibi oluyorsun .
Hele röntgenin çalan her telefonunda covidli hasta geliyor dendiğinde tam techizat giyiniyoruz düşman gelir gibi . Halbuki gelen çaresiz ,savunmasız bir hasta . Gazetlerde , televizyonlarda hastalardan covid bulaşan sağlıkçıları duyunca hatta vefat edenleri duyunca daha bir pürdikkat oluyoruz . Ama gözle görülmeyen bir düşman , nerden geleceği belli olmuyorki . Teröristten daha kalleş .
Ellerimize dezenfektan süre süre şeffaflaşmaya başladı .Damar ,sinir ve kemikleri görürsem hayretle bakmam bile .Deri soyulur oldu . Coronadan korunalım diye zuhrevi hastalıklara tutulmassak şaşırmam .
İşte böyle bitiyor mesai bu günlerde .Ya sonrası . Sonrası daha dramatik oluyor . Hastaneden çıkınca eve telefon ediyorum . Bir şeye ihtiyaç varmı diye . Eve gelmeden önce oturduğum eve yakın olan markete uğradığım zaman marketteki beni tanıyan müşteriler şimdi köşe bucak benden kaçıyorlar . Hatta bazıları coronadan önce bana şu doktordan sıra alıver diyenler de var . Bay bay ediyorum uzaktan .Çıkıyorum sonra .
Ya eve geldiğimde yaşanan o tabloya ne demeli . Zili çalınca beni karşılayan 8 yaşımdaki oğlumdan , coronadan önce sımsıkı sarıldığım oğlumdan şimdi köşe bucak kaçıyorum . Üstümdeki hastane elbiselerinden kurtulup direk banyoya atsamda kendimi , acaba bir yerimde taşıdığım virüsü ev ahalisine bulaştırma endişesi ürkütüyor beni , odama hüzünlü duygularla kapanıyorum . Hani şu ismini duymak istemediğim karantina denilen virüs esareti .
Sabah olduğunda her zaman okula bıraktığım , yanaklarından öperek vedalaştığım oğlumun uykusunu bölmemek için ayak uçlarıma basarak evden kaçıyorum . Sadece dışarıda kalan öpüp okşayamadığım çocuğumun ayağını yorganın altına koyabiliyorum uzaktan . Neden bu zalım corona yüzünden .
Bir akşam ne dedi oğlum bana biliyor musunuz ? " Baba ,her zaman sitenin bahçesinde oynadığım arkadaşlarım benden kaçıyorlar . Niye biliyormusun sen sağlıkçısın diye "
Anne ve babalarının tembihlediği " o çocuktan uzak durun babası sağlıkçı onun . Size hastalık bulaştırabilir . " demeleride çok hazin . Ama garip olan da o gün akşam bana pencereden alkış tutmaları .
Sizden tek temennim evden çıkmamanız . Çıkarsanız size bakacak sağlıkçıda kalmaz piyasada benden demesi . En son şunu da söyleyeyim o film çektiğim hastaları görseydiniz . Bırak evden çıkmayı evi penceresinden bile bakmazdınız . Kalın sağlıcakla
Yorumlar
Yorum Gönder