SAZAN

Benim bir arkadaşım vardı. Bu arkadaş çok meraklı. Herkesin attığı yeme hemen damlıyor. Herkesin işine maydonoz oluyor. Bazen enayi yerine koyuluyor.
Lakabına sazan koymuşlar. Çocukluğu da böyle geçmiş anlaşılan annesi ,babası, abisi, dedesi bir güzel tembihlemiş. Kimseye karışma. Herkesin ne dediğine bakma. Duymazlıktan gel. Herkesin ne yaptığını görmezlikten gel.
Bizim arakadaş büyüdükçe artık arkadaşlarının alaylı tavırlarına dayanamaz olmuş. Kimi görse, kimin yanına gitse sazan muamelesi görüyormuş. Artık sazan kelimesini duymaktan gına gelmiş. Hepsine küsmüş kapanmış eve.
Bir kaç gündür gözükmediği için bir gün ziyaretine gittim yanına merak içinde. Halimden, davranışlarımdan, sözlerimden olsa gerek alaycı tavrım olmadığından beni çok severdi.
Kapısını çaldım. Beni gayet hoş bir şekilde saygıyla karşıladı. Kırk yıldır görüşmüyormuş gibi bir hasretle kucakladı beni. Gitti ocağa çay koydu.
Bu arada halime, davranışlarıma dikkat ediyor, her söylediğim sözü teraziden geçirerek kullanıyordum. Çünkü en ufak bir kusurumda yaptığım hareketi alaycı bir tavır olarak algılayabilirdi.
Onun da beni dikkatli bir şekilde takip ettiğinin farkındaydım.
Çay demlendi. Önüme nazik bir şekilde çayla börekle ikram etti. Başladık muhabbete.
-Eee ne var ne yok arkıdeş köyde dedi, ciddi bi ses tonuyla.
-İyi be. Dün gök gürültülü sağanak yağış vardı. Ortalık sel ...
Daha konuşmama devam ederken sözümü kesti, sinirlendi önüme koyduğu çayı aldı gitti.
-Arkıdeş ben biraz rahatsızımda beni yalnız bırakırmısın diyerek evden nazik bir dille kovmaya kalkıştı.
-Hayırdır. Ne oldu. Yanlış bir şey mi söyledim.
-Daha ne olacak hiç beklemediğim sen bana alay ettin.
-Ne dedim.
-Yağmur yağınca ne olur.
- Sel olur, göl olur.
-Gölde ne olur.
-Balık olur, sazan olur.
- Bundan gerisi alayın daniskası olur. Şimdi git bu evden.
-Eee pes vallahi yani. Sazan dedikleri kadar varmıssın. Hadi eyvallah kardeşim sen yağan yağmurdan bile nem kapmıssın, dedim.
Çıktım dışarı. Arkamdan duyduğum ses, bana yumuşak bir şekilde açılan kapının sert bir şekilde kapanma sesiydi.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Asirlik cinar Çesme mahallesinin Haci musa camii nin bahcesindeydi o çinar.18.asirda camiinin temeli atilirken dikildi belki o fidan.Ne savaslar gordu ne medeniyetler gordu otarih kokan koca cinar.Dili olsada anlativerseydi dokulseydi nameler.Eski tarihlerde oranin merkez camii konumunda olan bahcesinde ne cenazeler kalkti ne mevlutler okundu golgesinde kim bilir.Yazin camiini bahcesinde kuran kursunda molalarda kovugunda saklanirdik saklanmbac oynarken.Bagrina basardi orterdi bizi saklardi adeta sobelenmezdik hic.iki buyuk kovugu vardi hamile kalamayan hanimlar bir bebegi alir bir kovundan sokup obur kovugundan cikartirdi hamile kalip bir bebem olsun diye.kimilerine gore batildi kimilerine gore Allahtan bir vesileydi o koca cinar.Dikenli kozalaklarindan mermi yapar savascilik oynardik oyunumuza ortak olup cephane uretirdi bize.Çocukken oralarda  keci guderdim. keciler zarar vermesin diye nobet beklerdim golgesinde.Kaybolan oglaklarim olunca telaslanmazdim hic yazin sicagindan bunalm
Devamı
 Mavi Bisiklet Röntgen odasına sedyede boylu boyunca yatan on üç yaşlarda bir çocuk girdi. Ailesine sorunca nesi var diye , bisikletle arabanın altına girmiş dediler hıçkıra hıçkıra ağlayarak .Çocuk yarı baygın yarı uyanıktı . Bazen sayıklıyordu kendi kendine. Film çektiğim her bölgede kırık çıkyordu. Belkide iç kanamada vardı. O gün nöbet yorgunluğuyla eve varınca oğlum karşıladı kapıda beni . "Baba , bana bisiklet al , 21 vitesli olacak yokuş aşağı sallandım mı pedal boşa dönmeyecek , rengide mavi ,26 jant olacak " dedi. 7 yaşlardaydı o zamanlar . Nöbetteki acı manzarayı düşündükçe nasıl alabilirdim ki o bisikleti oğluma. Almak istedim ama alamadım işte.  "Oğlum daha yaşın küçük .Korkuyorum başına bir şey gelecek diye biraz daha büyü sonra alırız" "Baba! korkunun ecele faydası yok. Bence sende o bisikleti alacak cesaret yok. Sendeki olmayan cesaretle ben o bisikleti alacağım göreceksin." "Nasıl olacakmış o iş" "Bilmiyorum ama tek bildiğim
Devamı

BABALAR AĞLAMASIN Ben babamın ağladığını hiç görmedim, tâ ki o kor gibi düşen hadiseye kadar

  BABALAR AĞLAMASIN Ben babamın ağladığını hiç görmedim, tâ ki o kor gibi düşen hadiseye kadar. Ben gördüm ki babaların ağlaması için ya büyük bir felaket ya da olağanüstü bir olay olması gerekiyormuş. Benim babamın babası Hafız dedem vardı. Hacı Hafız Mehmet Çakır. Gölhisar'ın evde radyodaki müftülüğün verdiği yayın döneminin başladığı zamanlarda mukabele okurdu. O zamanlar Gölhisar'ın sayılı hafızlarındanmış demek ki emekli olmasına rağmen müftülük rica ederdi okuması için. Herkes evinden dedemin ezberinden okuduğu Kuranı takip ederek hatim yapardı. Hemen hemen hergün cüzlerce ezberinden Kuran okuyup, Babanneme takip ettirirdi. Ettiği hatimlerin haddi hesabı yok. Ne zaman yanına varsam elini öpmek için düşünürdüm abdestim var mı diye. Adam resmen ayakta yürüyen Kur-an'dı. Yaşlanan Allah'ın emaneti dediği bedeni en ufak hastalıkları bile kadıramaz oldu. Şeker hastalığının ardından by pas ta olunca iyice tâkati azaldı. Şeker hastalığı gözlerinde ki damarlara sirayet edi
Devamı